Z terenem Gminy Kotla pan Jan Baraniecki związany jest od dzieciństwa. Wkrótce po zakończeniu wojny zamieszkał z rodzicami w Chociemyśli, a później w Kozie Dołach, gdzie rodzice byli właścicielami niewielkiego gospodarstwa. Szkołę Podstawową ukończył w Chociemyśli, a średnią w Głogowie. Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego w Gorzowie Wielkopolskim i po roku pracy nauczycielskiej powrócił, już z rodziną, na teren Gminy. Razem z żoną podjęli 1 września 1964 r. pracę jako nauczyciele w Szkole Podstawowej w Skidniowie. Od tego czasu związany jest z terenem Gminy Kotla miejscem zamieszkania, pracą zawodową i działalnością społeczną.

Przez 10 lat (1964-1974) pracował w szkole w Skidniowie, najpierw jako nauczyciel, później kierownik i dyrektor szkoły

Oprócz pracy w szkole był inicjatorem, współorganizatorem czynów społecznych na rzecz szkoły i wsi.

Jako radny Gminnej Rady Narodowej w Kotli w kadencji 1973-1977 z terenu Skidniowa przyczynił się do realizacji wielu wniosków mieszkańców, m.in. dot. dróg i komunikacji publicznej oraz oświaty.

W okresie pracy w Skidniowie pan Jan Baraniecki kontynuował edukację na Wydziale Filologiczno - Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, którą ukończył w 1973 r.

Po reformie administracji i utworzeniu gmin, w związku z tworzeniem Zbiorczych Szkół Gminnych, 1 września 1974 r. został powołany na zastępcę gminnego dyrektora d/s wychowawczych w Kotli, co wiązało się również ze zmianą miejsca zamieszkania. Od tego czasu pan Jan Baraniecki zamieszkał w Grochowicach.

W okresie sprawowania tego stanowiska (1.09.1974 r. - 15.06.1976 r.) wniósł duży wkład pracy we wdrożenie we wszystkich szkołach na terenie Gminy jednolitego systemu wychowawczego prof. Heliodora Muszyńskiego. Wspierał organizację harcerską oraz rozwój zainteresowań uczniów. W ramach współpracy udzielał również pomocy w pracy organizacji młodzieżowej, za co uhonorowany został Srebrną Honorową Odznaką ZSMW (1976).

Pan Jan Baraniecki 16 czerwca 1976 r. zastał powołany na Naczelnika Gminy Kotla, które sprawował przez 10 lat (1976 – 1986). Jako naczelnik gminy podejmował wiele zadań wspierających produkcję rolną, realizował zadania poprawiające infrastrukturę.

Przez cały ten dziesięcioletni okres, obok realizacji zadań gospodarczych i administracyjnych w Gminie, wspierał działalność oświatową i kulturalną. Za stworzenie wzorcowej bazy Gminnego Ośrodka Kultury, placówka wygrała konkurs na najlepiej zmodernizowaną placówkę kulturalną w województwie, za co pan Jan Baraniecki otrzymał podziękowania oraz nagrodę władz wojewódzkich, nagrodę Ministra Kultury i Sztuki wraz z honorowym dyplomem „Za osiągnięcia w upowszechnianiu kultury” (1980).

W 1983 r., z inicjatywy Osiedlowych Domów Kultury w Głogowie, na terenie Gminy zapoczątkowane zostały tzw. „Stachuriady”, t.j. imprezy związane z twórczością wybitnego poety i prozaika Edwarda Stachury.

Za wspieranie rozwoju kultury i osiągnięcia w Gminie pan Jan Baraniecki otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1983).

W związku z dużym skażeniem Gminy przez HM „Głogów”, w ramach współpracy trzech Gminnych Rad Narodowych (Kotla, Głogów i Żukowice) pan Jan Baraniecki dążył do stworzenia dobrej bazy do pracy służby zdrowia. Na budowę nowego ośrodka zdrowia wraz z apteką zdobył środki pozabudżetowe, zapewniając pełne sfinansowanie budowy przez HM „Głogów”. Dodatkowo jako naczelnik gminy wspierał budowę w ramach czynu społecznego budynku Banku Spółdzielczego w Kotli.

1 lutego 1989 roku pan Jan Baraniecki powrócił do pracy w szkole, obejmując stanowisko dyrektora szkoły w Kotli. Stanowisko to piastował przez 15 lat (1989 – 2004).

Wieloletnia działalność na rzecz edukacji wysoko oceniona została przez władze samorządowe i oświatowe, czego wyrazem były liczne nagrody wójta gminy oraz nagroda specjalna Kuratora Oświaty i Wychowania w Legnicy „ Za osiąganie wybitnych rezultatów w pracy dydaktycznej i wychowawczej (14 X 1992)”,

W tym okresie pan Jan Baraniecki nadal kontynuował działalność społeczną:

• był aktywnym członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego
• w l. 1988 – 1992 był członkiem Rady Sołeckiej w Grochowicach
• od 2000 r. przez jedna kadencję był ławnikiem w Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w Legnicy
• od blisko 20 lat jest członkiem Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Kotli
• przez jedną kadencję (od 14.12.1999 r.) był członkiem Rady Społecznej przy Gminnym Ośrodku Zdrowia w Kotli

Za osiągnięcia w pracy zawodowej i działalność społeczną został odznaczony:

• Brązowym Krzyżem Zasługi (18.06.1980)
• Złotym Krzyżem Zasługi (19.06.1985)
• Medalem 40-lecia Polski Ludowej (22.07.1984)
• Odznaką „Za zasługi dla Województwa Legnickiego (18.07.1983)

Po 41 latach pracy, w tym 40 na terenie Gminy, 31 sierpnia 2004 r. pan Jan Baraniecki przeszedł na emeryturę

Aktualnie jest członkiem Stowarzyszenia „Grochowice Zdrój”, członkiem Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Kotli oraz radnym Rady Powiatu Głogowskiego. Jako przewodniczący Komisji Samorządowej i Bezpieczeństwa Publicznego swoją działalność skupia na sprawach bezpieczeństwa przeciwpowodziowego, zabezpieczeniem przez podtopieniem, w tym konserwacji i sprawnego działania rowów podstawowych, wspomagania finansowego gmin w tym zakresie, pomocy dla OSP, Państwowej Straży Pożarnej i Policji oraz bezpieczeństwa na drogach, w tym remontów dróg.

Na szczególną uwagę zasługuję również fakt, że pan Jan Baraniecki poświęcił dużo czasu zbieraniu wspomnień osadników i mieszkańców gminy, co zaowocowało w 2012 r. wydaniem publikacji książkowej „Relacje i wspomnienia osadników rejonu Gminy Kotla”.

Niniejszy wniosek jest wyrazem szczególnego uhonorowania pana Jana Baranieckiego za wybitne zasługi na rzecz Gminy. .⃰

⃰Wyciąg z wniosku, będącego załącznikiem do Uchwały Nr XXXIV/203/13 Rady Gminy Kotla z dnia 10.10.2013r

Pani Regina Wyrwas całe swoje dorosłe życie pracowała społecznie dla poprawy bytu mieszkańców wsi. Dzięki Jej zaangażowaniu w latach sześćdziesiątych powstało Przedszkole w Chociemyśli.

W 1962 r. wspólnie z kobietami mieszkającymi w Chociemyśli doprowadziła do powstania Koła Gospodyń Wiejskich i została jego pierwszą Przewodniczącą. KGW było organizacją, która miała na celu ułatwiać życie kobietom wiejskim. Dzięki pomocy udzielanej przez działające wówczas instytucje na terenie gminy, na wniosek KGW, uruchomiono wypożyczalnię sprzętu oraz naczyń kuchennych. Inicjatorem tych działań była Pani Regina, która w tym czasie była członkiem Rady GS, wchodziła w skład Rady Nadzorczej Banku Spółdzielczego w Kotli i to umożliwiało pozyskiwanie funduszów na ten cel. Była inicjatorem i głównym organizatorem kursów, spotkań, które miały na celu kultywowanie dawnych tradycji oraz wprowadzanie nowinek, między innymi w zakresie: gotowania, pieczenia, robótek ręcznych , upraw przydomowych. Wspólnie z innymi członkiniami Koła doprowadziła do powstania Zespołu Folklorystycznego „Wrzos” i została jego pierwszym Kierownikiem. Zespół działa do chwili obecnej i sławi naszą Gminę nie tylko w kraju ale i poza jego granicami. Pani Regina, która nie występuje już z Zespołem, jest nadal jego „dobrym duchem” i w miarę możliwości uczestniczy w próbach Zespołu i imprezach, które uświetnia występ „Wrzosu”.

Dzięki inicjatywom działaczek KGW w 1989 r. został zakupiony budynek w Chociemyśli od RSP Zabiele. Został tam utworzony Wiejski Dom Kultury, gdzie prowadzona jest działalność KGW i odbywają się próby Zespołu „Wrzos” oraz spotkania okolicznościowe.

Osiągnięcie tak wielu sukcesów w dziedzinie krzewienia tradycji ludowych i poprawy bytu kobiet wiejskich było możliwe dzięki wyjątkowym cechom charakteru Pani Reginy Wyrwas. Jest osobą serdeczną, stanowczą i odważną. Za swoją pracę pani Regina Wyrwas została odznaczona:

• 1998 r. - Zasłużony Działacz Kultury
• 1992 r – Srebrny Krzyż Zasługi
• 2005 r. – Zasłużony Działacz Kultury.⃰

⃰Wyciąg z wniosku, będącego załącznikiem do Uchwały Nr XXXIII/212/06 Rady Gminy Kotla z dnia 26.10.2006r.

Pani Czesława Apolonia Kozłowska na terenie gminy Kotla rozpoczęła pracę w 1987 roku jako Naczelnik Gminy, a w czerwcu 1990 r. została Wójtem Gminy Kotla i pełniła tę funkcję do 2006r. W latach 1975 - 1990 pracowała w administracji państwowej, a od 1990 roku, po zmianach systemowych, w administracji samorządowej.

Kierując administracją samorządową wykazała się ogromną pracowitością i znajomością zagadnień zawiązanych z funkcjonowaniem gminy.

Efekty tej pracy były widoczne prawie na każdym kroku. Do najważniejszych sukcesów należy zaliczyć pozyskanie ponadplanowych dochodów podatkowych od Huty Miedzi "Głogów" w wyniku bardzo odważnego i skomplikowanego procesu. Dzięki tym środkom mogły być zrealizowane inwestycje ważne dla społeczeństwa: gmach Gimnazjum Gminnego w Kotli, prawie dokończenie wodociągowania wsi (pozostało do zwodociągowania Krążkówko), skanalizowana została Kotla. Dzięki podejmowanym po gospodarsku decyzjom gmina może pochwalić się dobrą siecią dróg o nawierzchni utwardzonej. Zadania stawiane sobie i administracji samorządowej były zawsze ambitne i odważne. Dzięki temu Gmina mogła się rozwijać.

Pani Czesława Kozłowska godnie reprezentowała naszą gminę i popularyzowała ją nie tylko w naszym kraju ale także poza jego granicami. Pełniła zaszczytną i odpowiedzialną funkcję Przewodniczącej Komisji Rewizyjnej Związku Gmin Wiejskich RP. Za swoją pracę Pani Czesława Kozłowska została odznaczona:

• 1978 r. – Zasłużony Pracownik Rolnictwa
• 1979 r. - Brązowy Krzyż Zasługi
• 1987 r. - Srebrny Krzyż Zasługi
• 1997 r. - Brązowy medal Za zasługi dla obronności kraju
• 1997 r. – Złota odznaka Za zasługi w zwalczaniu powodzi
• 1997 r. – Za zasługi dla województwa legnickiego
• 1998 r. – Odznaka Za zasługi dla Związku Kombatantów
• 2000 r. - Medal w dowód uznania za rozwój gmin wiejskich
• 2005 r. – Złoty Krzyż Zasługi – nadany i wręczony przez Prezydenta RP
• 2006 r. – Brązowy medal Za zasługi dla pożarnictwa

Pani Czesława Kozłowska dzięki swojej wiedzy, pracowitości i gospodarności wpisała się na stałe w historię Gminy Kotla.⃰

Pani Leokadia Małaszewska była wieloletnim i szanowanym pedagogiem i nauczycielem. Była również członkiem i osobą pracującą na rzecz: Związku Patriotów Polskich, Polskiego Czerwonego Krzyża, Związku Nauczycielska Polskiego, Ligi Kobiet, Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej, Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, Związku Sybiraków. Krzewiła kulturę polską tak na Syberii jak i na Ziemiach Zachodnich. Dzięki jej pracy i zaangażowaniu rozbrzmiewały słowa dawnych polskich pieśni, inscenizacje mówiły o polskości Ziem Zachodnich, o ich powrocie do macierzy, tańce takie jak: mazur, krakowiak, kujawiak, marynarski, góral i polonez integrowały społeczeństwo, scalały dzieci szkolne. W 1944r. z upoważnienia Związku Patriotów Polskich organizowała sierociniec dla dzieci polskich żołnierzy i sierot w Bocisze woj. (obłaść) Wołogda. Zbierała dzieci w promieniu 300 km – z obłaści Wołogodzkiej, Archangielskiej i Jarosławskiej. Następnie również z polecenia ZPP zorganizowała szkołę polską w Bocisze przy niepełnej szkole średniej rosyjskiej. Tam pracowała jako nauczycielka do 1946r, pełniła funkcję kierownika szkoły oraz z-cy dyrektora sierocińca ds. nauki i kultury dzieci polskich. Pracując jako nauczycielka budziła poczucie tożsamości dzieci, uczyła kultury ojczystej i polskich tańców regionalnych. Organizowała uroczystości z okazji 3 maja i 11 listopada i inne według wytycznych władz oświatowych polskich w ZSRR.

W 1946r. wróciła do Polski i osiedliła się w Kotli, dokąd Władysław Kazimierski (ojciec Pani Małaszewskiej) i pierwszy wójt gminy Kotla sprowadził rodzinę. Latem 1946r. prowadziła półkolonię w Kotli i przygotowała pierwszy na Ziemiach Zachodnich występ dzieci inscenizowany śpiewem i tańcem narodowym.

Po wyjściu za mąż w 1947r. zaczęła pracować w Szkole Podstawowej w Kotli jako nauczycielka, uzupełniając wykształcenie pedagogiczne – liceum pedagogiczne, filologię polską i historię na Uniwersytecie Gdańskim.

W latach powojennych jako nauczycielka prowadziła w Kotli kursy dla analfabetów. Pomogła wraz z mężem wielu osobom w zdobyciu wykształcenia podstawowego.

Od 1951r. do 1954r. była kierownikiem zespołu języka polskiego w Powiatowym Ośrodku Metodycznym w Głogowie. Organizowała lekcje pokazowe i konferencje podnosząc poziom przygotowania merytorycznego nauczycieli do prowadzenia zajęć.

Należała do Ligi Kobiet, której była przewodniczącą przez wiele lat, zakładała koła w terenie. W szkole prowadziła również drużynę harcerską , Koło PCK i przez kilka lat popołudniową świetlicę, wyrównawczą dla uczniów mniej zdolnych i dla dzieci pozostających bez opieki.

Praca w szkolnym kole PCK i zarządzie w Głogowie przez okres 30 lat na rzecz tej organizacji przyniosła uznanie, odznaczenia i dyplomy (Odznaki Honorowe w 1976 i 1986r.). Organizowała prace na rzecz budowy nowej szkoły (1960r.) poprzez występy artystyczne w terenie (Kozie Doły, Chociemyśl, Bielawy) zbierając fundusze na rzecz wyposażenia nowej szkoły.

Praca społeczna na rzecz dziecka i społeczeństwa była jej zawsze bliska. Prowadzone kółko dramatyczne i taneczne przynosiło satysfakcję, otrzymała wiele wyróżnień na przeglądach zespołów w powiecie i w województwie. Pedagogiczną satysfakcją było uzyskanie trzech pierwszych miejsc uczniów kl. VIII (rocznik 1955) na powiatowym sprawdzianie wiadomości klas ósmych wszystkich szkół z pięciu przedmiotów, z których trzech uczyła Pani Małaszewska. Osiągnięte wyniki podniosły autorytet w środowisku nauczycielskim, uznanie i dobrą ocenę w wydziale oświaty. Pracowała w szkolnictwie do 1992r.

Od 1960r. pracowała jako opiekun społeczny w Kotli. Pomoc ludziom starszym, niesamodzielnym, opuszczonym, odwiedzanie chorych i pomoc dzieciom (nawet poprzez umieszczanie w domu dziecka) była nowym wyzwaniem. Pracowała wiele lat w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej w Głogowie. Zorganizowała w Kotli koło Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, dzięki któremu część dzieci wyjeżdżała na wycieczki i kolonie organizowane z funduszu towarzystwa.

Pani Leokadia Małaszewska była zaangażowana w działalność społeczną na rzecz środowiska Sybiraków. Od powstania Koła w styczniu 1990r. pełniła funkcję Sekretarza Gminnego Koła. Pomogła wielu członkom w poszukiwaniu dokumentów umożliwiających uzyskanie uprawnień kombatanckich. Była Przewodniczącą Komisji weryfikującej osoby uprawnione do świadczeń. Inicjowała i współdziałała w organizacji uroczystości rocznicowych. Pani Leokadia Małaszewska była zawsze zaangażowana w kultywowanie historycznych tradycji niepodległościowych, propagująca idee patriotyczne i upamiętnianie prawdy historycznej.

Pani Leokadia Małaszewska za swoją pracę zdobyła odznaczenia i medale:

• Złoty Krzyż Zasługi - przyznany uchwałą Rady Państwa w dniu 6 października 1973r.
• Odznaka Honorowa czwartego stopnia przyznana uchwałą Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża – 21 kwietnia 1976 i odznaka trzeciego stopnia przyznana w 1986r.
• Medal Komisji Edukacji Narodowej – przyznany przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania w dniu 5 lipca 1978r.
• Medal 40-lecia Polski Ludowej przyznany uchwałą Rady Państwa 22 lipca 1984r.
• Krzyż Honorowy Orderu Odrodzenia Polski – przyznany uchwałą Rady Państwa 4 września 1985r. za trzydziestoletnią szczególnie wyróżniającą pracę pedagogiczną
• Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej – przyznany przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 19 kwietnia 2004r.
• Krzyż Zesłańców Sybiru - przyznany przez Prezydenta RP 17 sierpnia 2004r.
• Tytuł honorowy „Zasłużony Nauczyciel Rzeczypospolitej Polskiej” Nadany przez Prezydenta RP 2 października 1991r. za szczególnie wybitne osiągnięcia w wieloletniej pracy pedagogicznej

Wyróżnienia:

• Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego za wzorową i owocną pracę na polu oświaty i wychowania w Polsce Ludowej Warszawa, październik 1970r
• Nagroda II stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej Warszawa, marzec 1975r.
• Laureatka dorocznego plebiscytu „Konkretów” i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych „ Ludzie konkretnej roboty” Legnica, 24 kwietnia 1979r.
• Nagroda specjalna Kuratora Oświaty i Wychowania w Legnicy za osiąganie wybitnych rezultatów w pracy dydaktycznej i wychowawczej Legnica, czerwiec 1980r.

Odznaki:

• „Zasłużony Opiekun społeczny” – Minister zdrowia i Opieki Społecznej 7 kwietnia 1973r.
• „Odznaka Przyjaciela Dziecka” - przyznana przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci 14 kwietnia 1975r.
• „Za zasługi dla Województwa Legnickiego” – Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej 11 październik 1978r.
• „Zasłużony Opiekun Koła PCK” Zarząd Wojewódzki PCK. .⃰

⃰Wyciąg z wniosku, będącego załącznikiem do Uchwały Nr XXIV/150/05 Rady Gminy Kotla z dnia 15.09.2005r.