Okolica Chociemyśli wykazuje pradawne tradycje osadnicze. Liczne skupiska ustalono dla epoki brązu. Około 1790 r. Chociemyśl liczyła 380 mieszkańców. Oprócz folwarku, wymienia się wtedy szkołę (katolicką; istniała od 1770 r.), karczmę i trzy młyny wiatrowe. W 1845 r. było 79 domów i 569 mieszkańców – w przygniatającej przewadze katolików. W latach 1955-59 Chociemyśl była siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. W budynku po GRN utworzono w 1960 r. przedszkole. W latach 60. gospodarze z Chociemyśli zorganizowali Kółko Rolnicze. Dzisiaj Chociemyśl ma również swoje dokonania kulturalne, a zarazem integrujące niewielką społeczność.
Do roku 1945
Okolica Chociemyśli wykazuje pradawne tradycje osadnicze. Liczne skupiska ustalono dla epoki brązu. Lokalizację potwierdzają również znaleziska z późniejszych okresów, m.in. odkrycie w 1964 r. osady funkcjonującej w późnym okresie lateńskim (l50 r. p.n.e. – początek n.e.) oraz w okresie wpływów rzymskich (początek n.e.– 450 r. n.e.).
W średniowieczu wieś wymieniona została po raz pierwszy w księdze uposażeń biskupstwa wrocławskiego z ok. 1295 r., pod nazwą „Cozemyschle”. Przytaczane są również z innych dokumentów formy: Chociemysl, Chociemysta. Nazwę badacze łączą z kotem, względnie kucem. W XVII-XVIII w. występuje w formie Kotzemeuschel lub Kutzemeuschel. Słowiańsko brzmiącą nazwę zmieniono w okresie III Rzeszy (1937) na Dammfeld (Damm = wał, tama; Feld = pole). Nieprzypadkowo, gdyż znane są dokumenty z XVII-XVIII w. dotyczące kwestii związanych z obwałowaniami wzdłuż Krzyckiego Rowu. Na XVII-wiecznej mapie między Chociemyślą a Bielawami pokazany jest spory zbiornik wodny – rozlewisko Krzyckiego Rowu (jego śladem jest prawdopodobnie zanikające starorzecze).
Wieś posiadała, zachowany do dziś, kształt ulicówki, przy czym w jej środku znajdował się gminny staw (widoczny na mapie z połowy XVIII w.). Przy rozgałęzieniu dróg do Skidniowa i Kozich Dołów znajdował się folwark., a jeszcze dalej na „Górach Piaskowych” stały liczne wiatraki. Wzdłuż Krzyckiego Rowu ciągnęły się pastwiska.
Tabele podatku gruntowego z około 1765 r. podają, że w Chociemyśli było 18 kmieci, 27 zagrodników i 14 chałupników i komorników. Należała ona do Urzędu Królewskiego z siedzibą w Przedmościu, co oznacza, że była to dawna wieś książęca, a następnie państwowa – w zarządzie domen królewskich.
Około 1790 r. Chociemyśl liczyła 380 mieszkańców. Oprócz folwarku, wymienia się wtedy szkołę (katolicką; istniała od 1770 r.), karczmę i trzy młyny wiatrowe. W 1845 r. było 79 domów i 569 mieszkańców – w przygniatającej przewadze katolików. Należeli oni do parafii w Kotli. Świadectwem religijności są zachowane do dziś kapliczki i krzyże. Znajdującą się w środku wsi dzwonnicę mieszkańcy wybudowali w 1909r.Ewangelików było w 1845 r. 17, jednak do lat 20. XX w. ich liczba wzrosła do prawie 100.
W XX w. wieś liczyła niewiele ponad 500 mieszkańców i 116 domów. Powierzchnia gminy wynosiła 988 ha. Została ona jednak w 1937 r. powiększona o sąsiednie Kozie Doły, pod wspólną nazwą Dammfeld.
Chociemyśl zaliczała się do wsi zamożnych> Była po wieloma względami samowystarczalna. Znajdował się tu Urząd Stanu Cywilnego i obwód policyjny (takie placówki miały jednak wówczas jedno- lub dwuosobową obsadę). Były 3 sklepy, 3 karczmy, 2 piekarnie, masarnia. Obiekty gospodarcze to: tartak, młyn elektryczny, stolarnia. We wsi znajdowała się ochotnicza straż pożarna i działało kilka stowarzyszeń. Miała też swoje kąpielisko „Neue Grube” – czyli stawek za wsią.
Podczas II wojny św. do gospodarzom przydzielono kilkudziesięciu pracowników przymusowych: Polaków, Rosjan i jeńców francuskich. Po 20 stycznia 1945 r. wieś ewakuowała się w głąb Niemiec przed nadciągającym frontem. Pozostało ponad 30 osób – starszych, kobiet i dzieci. 7 lutego do Chociemyśli wkroczyli Rosjanie. Sytuacja znajdujących się tu osób była nie do pozazdroszczenia, szczególnie że doszło jeszcze do potyczek z niedobitkami niemieckiej armii.
Po roku 1945
Wieś została w dużym stopniu zasiedlona już w 1945 r. Wpływ na to miał fakt, ze uruchomiona już została linia kolejowa ze Sławy – pierwsi osadnicy przybywali z północy, gdyż wyjazd ze zniszczonego Głogowa nie był jeszcze możliwy .
Większość nowych mieszkańców wsi pochodziła z województw centralnych, głównie z Wielkopolski. Kilka rodzin było z Kresów (powiat Zaleszczyki). Sołtysem wybrany został Stefan Drop.
W 1945 roku powstał prywatny sklep, a w następnym otwarto piekarnię. Szkoła podstawowa oddana została do użytku prawdopodobnie już 1 września 1945 r. Jej pierwszym kierownikiem był Julian Tymczuk, a po nim, aż do 1974 r., kierował nią Helena Horgos. Nauczanie objęło klasy I-V, a od roku szkolnego 1955/56 klasy I-VII. Przy szkole utworzona została biblioteka. W 1949 r. zorganizowała się we wsi Ochotnicza Straż Pożarna.
W latach 1955-59 Chociemyśl była siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. W budynku po GRN utworzono w 1960 r. przedszkole. W latach 60. gospodarze z Chociemyśli zorganizowali Kółko Rolnicze.
Chociemyśl ma swoje dokonania kulturalne, a zarazem integrujące niewielką społeczność. W 1. połowie lat 60. założone zostało przez Reginę Wyrwas Koło Gospodyń Wiejskich. Prężna działalność Koła przyczyniła się do powstania zespołu folklorystyczny „Wrzos”. Założony został w 1982 r. (jako pierwszy w gminie), również przez Reginę Wyrwas. Zespół opracował bogaty program artystyczny, zaczął odnosić znaczące sukcesy. W 2017 r. świętował 35-lecie działalności. W 1991 r. odbył się pierwszy plener rzeźbiarski (Ogólnopolskie i Międzynarodowe Spotkania Twórcze Chociemyśl). Organizatorem był rzeźbiarz Janusz Owsiany, który następnie utworzył w swoim sadzie oryginalną galerię rzeźby. W tym samym 1991 r. we wsi otwarty został Wiejski Dom Kultury. Przeniesiono do niego ze Szkoły Podstawowej bibliotekę.
Z rokiem 1991 wiąże się jeszcze inny, w tym przypadku smutny, fakt. 31 października na tutejszej stacji zatrzymał się ostatni pociąg osobowy. Kilka lat później nastąpiło całkowite zamknięcie linii. W końcu z krajobrazu wsi znikł także sam budynek stacji
Opracowane przez Antoniego Boka.
